NESAİ SÜNEN-İ KÜBRA

Bablar    Konular    Numaralar

KİTABU’L-CENAİZ VE’T-TEMENNİU’L-MEVT

<< 769 >>

الرخصة في البكاء على الميت

16- Ölünün Ardından Ağlamaya izin Verilmesi

 

أنبأ علي بن حجر قال حدثنا إسماعيل وهو بن جعفر عن محمد بن عمرو بن حلحلة عن محمد بن عمرو بن عطاء أن سلمة بن الأزرق قال سمعت أبا هريرة قال مات ميت من آل رسول الله صلى الله عليه وسلم فاجتمع النساء يبكين عليه فقام عمر ينهاهن ويطردهن فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم دعهن يا عمر فإن العين دامعة والفؤاد مصاب والعهد قريب

 

[-: 1998 :-] Ebu Hureyre anlatıyor: Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in ailesinden biri vefat etmişti. Kadınlar bir araya toplanıp ağlamaya başladılar. Ömer de onların ağlamalarını engelleyip onları kovmaya kalkıştı. Bunun üzerine Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):

 

"Ey Ömer! Bırak onları. Zira göz, yaş akıtır, kalbe üzüntü isabet eder ve (ölüm) henüz gerçekleşmiştir" buyurdu.

 

Mücteba: 4/19; Tuhfe: 13475.

 

Diğer tahric: İbn Mace 1587; Ahmed b. Hanbel 7691; İbn Hibban 3157.

 

 

دعوى الجاهلية

17- Cahiliyye adeti olarak

 

أنبأ علي بن خشرم قال أنبأ عيسى عن الأعمش وأنا الحسن بن إسماعيل بن مجالد قال أنبأ بن إدريس عن الأعمش عن عبد الله بن مرة عن مسروق عن عبد الله قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ليس منا من ضرب الخدود وشق الجيوب ودعا بدعاء أهل الجاهلية وقال حسن بدعوى

 

[-: 1999 :-] ibn Mes'ud bildirdiğine göre, Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):

 

"(Ölüler için) yanaklarına vuran, yakalarını yırtan ve Cahiliye'deki adet üzere feryad eden kimse bizden değildir." buyurdu.

 

Hasan, metinde geçen "Dua" kelimesinin yerine "da'va" kelimesini zikretmiştir.

 

Mücteba: 4/19; Tuhfe: 9569.

 

Diğer tahric: Buhari 1294, 1297, 1298, 3519; Müslim 103, 165, 166; İbn Mace 1584; Tirmizi 999; Ahmed b. Hanbel 3658; İbn Hibban 3149.